کمبود آب در ایران

 

با توجه به میزان منابع آب و سرانهٔ مصرف، ایران از جمله کشورهایی

 

است که درگروه کشورهای مواجه با کمبود فیزیکی آب قرار دارد.

 

این گروه شامل کشورهایست که در سال ۲۰۲۵ با کمبود فیزیکی آب

 

مواجه هستند. این بدان معناست که حتی باباﻻترین راندمان و بهره‌وری

 

ممکن در مصرف آب، برای تﺃمین نیازهایشان آب کافی در اختیار

 

نخواهند داشت. حدود ۲۵ درصد مردم جهان از جمله ایران مشمول این

 

گروه می‌باشند.براساس شاخص فالکن مارک، کشور ایران در آستانه

 

قرار گرفتن در بحران آبی است. با توجه به اینکه در دهه ۱۳۸۰ و ۱۳۹۰

 

خورشیدی حدود ۶۹ درصد از کل آب تجدیدپذیر سالیانه مورد استفاده

 

قرار می‌گیرد، براساس شاخص سازمان ملل، ایران نیز اکنون در وضعیت

 

بحران شدید آبی قرار دارد. بر اساس شاخص مؤسسه بین‌المللی

 

مدیریت آب نیز، ایران در وضعیت بحران شدید آبی قرار دارد.^[۳] بنا بر

 

شاخص‌های ذکر شده، کشور ایران برای حفظ وضع موجود خود

 

تا سال ۲۰۲۵ باید بتواند ۱۱۲ درصد به منابع آب قابل استحصال خود

 

بیفزاید که این مقدار با توجه به امکانات و منابع آب موجود غیرممکن

 

به نظر می‌رسد.

 

 

بزرگترین بحران در آینده ایران

 

 

از زمان ساسانیان و هخامنشیان تا حدود ۳۵ سال پیش برداشت اضافه

 

از منابع آبی کشور نداشتیم اما در این ۳۵ سال فقط ۱۲۰ میلیارد مکعب

 

آبهای شیرین فسیلی صدها هزار ساله که حدود ۷۵٪ آبهای شیرین

 

زیر زمینی بود را مصرف کردیم که حدود ۷۵ میلیارد متر مکعب آن در

 

۸سال گذشته بوده است. یعنی منابع را تاراج کردیم. جمعیت را افزایش

 

دادیم غافل از اینکه این جمعیت باید در یک کشور آباد زندگی کند.

 

بدون توجه به نیازهای جمعیت، منابع کشور را برای رفع نیازها به تاراج

 

گذاشتیم. امروز هیچ  تالاب درون سرزمینی، آب ندارد، از بختگان تا

 

هورالعظیم، گاوخونی وارومیه. ما امانتدار بسیار بدی برای این تمدن

 

۷۰۰۰ ساله بودیم، دراستاندارد جهانی هر کشوری که ۲۰درصد از آب‌های

 

تجدید پذیرش را هرسال استفاده کند هیچ خطری از نظر منابع آب

 

متوجه اش نیست. اگر 20 تا 40درصد استفاده شود به شرطی که

 

برنامه ریزی باشد در خطر هستند اما به شرط مدیریت می‌توانند

 

در دراز مدت منابع آب را تامین کنند. اما اگر بالای ۴۰درصد استفاده

 

کنند وارد بحران شده‌اند. دو کشور در دنیا بالای 40درصد استفاده

 

می‌کنند، اولی مصر است با ۴۶درصد و ایران با 85درصد. این یعنی

 

به زودی همه جای ایران مثل گاوخونی خشک خواهدشد.

 

حتی امروز هم دیر شده است. گاوخونی که در زمان قدیم بدون انتقال

 

آب از کارون زنده بود امروز خشک شده. هر چه آب هست در بالادست

 

اصفهان بر می‌دارند. هر چه صنعت آب بر هست در اصفهان ایجاد

 

کرده‌اند. نمی‌شود همه صنایع آب بر را در اصفهان متمرکز کرد. فضای

 

سبز اصفهان از رشت و ساری بیشتر است. نمی‌شود تا قله کوه صفه در

 

اصفهان درخت کاشت.

نظرات شما عزیزان: